Potosi en wegblokkades

Ha allemaal,
Gisteren ben ik vanuit Sucre richting Potosi vertrokken, een volledig verkeerde beslissing achteraf. Ondanks twee blokkades was de weg erheen nog redelijk gemakkelijk (maar een uur ongeveer met volle bagage over de weg hoeven te slepen). Aangekomen bleek dat de sfeer in rap tempo aan het verslechteren was. Alle bezienswaardigheden waren geblokeerd, ook restaurants enzevoort, ik heb dus echt moeten afzien. Ook de temperatuur was niet te harden daar. Vanacht heb ik geen oog dicht gedaan vanwege de koude en toen ook besloten om als er geen verandering plaatsvond hoe dan ook in warmere gebieden terecht te komen (Marianne, Potosi ligt op 4090 meter en de temperatuur 'snachts, is rond 5 graden en overdag zo'n 14 graden)..en geen verwarming natuurlijk. Anyway, ik benijd de mensen hun bestaan daar niks, wat een erbarmelijke toestanden..ik snap dat ze in opstand komen. De mijnen waar de mensen dus werken onder die meddeleeuse toestanden heb ik niet kunnen bezoeken want vanochtend toen ik in de stad wandelde, voelde ik de boosheid van de mensen en besloot zo sne mogelijk weg te gaan. Het heeft een hele dag gekost om in Sucre aan te komen. Ik heb vandaag ongeveer 15 kilometer mogen lopen langs allerlei wegblokkades met volle bagage (31 kilo) ...echt afzien dus maar nu ben ik een fijn hotel, met internet en weer enigszins warm. Inderdaad marianne, gisteravond stond ik op het punt om een winterjas te kopen maar als het goed is is die nou aangekomen in Oururo, ik heb een pakket met mijn winterkleding laten versturen vanuit Nederland naar hier.
De koude staat me dus zeker niet aan en de hoogte, ik had knallende hoofdpijn in Potosi en ik heb vanochtend op de markt een drankje Appi, genaamd mogen drinken en dat hielp enigszins tegen de kou. Overigens gebruiken de mensen daar voor de koude en het zware bestaan cocabladeren:-)....ik snap het volledig. Veel toeristen die de mijnen bezoeken besluiten heel vroeg al niet verder te gaan...het si echt vreselijk aan welke dampen de mensen daar blootstaan.
Wat ben ik blij dat ik een Westerling ben die nu gelukkig weer in een prettig horel kan overnachten...met warmte en lekker eten in de stad...
Oh ja even over de vragen, tegen die mug kun je niks doen, als je gestoken wordt heb je pech. Wat de kleren betreft, ik probeer foto's te e maken maar mensen reageren hier nogal vijandig...Wat dat betreft misschien heeft het harde bestaan mensen hier echt hard gemaakt, tot nu toe heb ik weinig hulpvaardigheid ervaren en eigenlijk ook ronduit vijandig gedrag...Misschien worden mensen zo als ze moeten overleven. Uiteraard geldt dit niet voor iedereen maar volgens mij is het gebied waar ik nu ben wel erg hard geworden...ik ben benieuwd wat mijn ervaringen in andere departementen zijn want eigenlijk ervaar ik Bolivia niet als een land maar als heel verschillende staten met heel verschillende problemen en achtergronden. In ewen boek dat ik las schreven ze dat Bolivia eigenlijk nog bezig is de frontiers te ontdekken zoals Amerika homderd jaar geleden...de beschaving rukt langzaamop naar het oosten hier, en zo ervaar ik dat ook. Bolivia is echt een bijzonder land...ik denk dat er nog vele verhalen zullen volgen.
Isolde