wouter vervolg!

Beste (oud)-collega. Wel een raar woord vind ik dat maar ja zo is
het nu eenmaal. Sinds 1 september ben ik nu onderweg en ik heb al ongelofelijk veel meegemaakt. Op internet houd ik een dagboek bij waar je altijd even op mag kijken: isoldesteen.waarbenjij.nu Het heeft nu meer dan 18.000 paginas maar ook veel fotos die misschien wat verhelderender werken bij mijn verhaal´. Het weekend voor vertrek heb ik zitten genieten van de gemaakte cd en het geweldige afscheid..Daarna was het hup naar Mexico-city waar ik midden in de politieke troebelen belandde met duizenden politie-agenten, brandende autobanden en een zeer grimmige sfeer (helaas moet ik constateren dat ik mijn dagboek zo bekijkend nogal wat politieke troebelen meegemaakt heb maar enfin)De taxichauffeur kon me niet naar het hotel brengen vanwege de politie-afzettingen maar was gelukkig wel zo aardig en betrouwbaar dat hij wandelend met mijn zware bagage mij naar het hotel gebracht heeft waar ik me onmiddellijk opgelucht aangekomen te zijn opgesloten heb in mijn hotelkamer. Geukkig was de situatie de volgende ochtend rustig en heb ikecht kunnen genieten een paar dagen van Mexico-stad een geweldige stad, demoeite van een bezoek waard, bekijk de fotos maar eens...! Via Puebla ´ben ik toen naar mijn eerste werkproject gereisd van zes weken in Oaxaca. Daar heb ik in een weeshuis(sommige jongens hadden wel een moeder maar die niet kon niet voor hen zorgen) gewerkt. mijn jongens (zo voelde het echt) waren en in de leeftijd van 06 jaar tot en met 14 jaar en zaten op een lagere school. Velen hadden een achtergrond van mishandeling achter zich maar gelukkig was er in dit project geld voor een psycholoog voor 2 uur in de week. Ik heb deze zes weken heel creatief moeten invullen. Bedoeling was dat ik ze zou helpen met huiswerk maar het probleem was dat in de tijd dat ik er was de leraren voortdurend staakten, de kinderen hadden hooguit 2 dagen per week les. Wat ik toen gedaan heb is elke dag een les in een ander vak voorbereid..ik heb bi
jvoorbeeld lessen kunst gegeven met de materialen die ik van jullie gehad had, verder heb ik geschiedenis, aardrijkskunde, biologie,rekenen, enzzz gegeven. Natuurlijk is het zo dat als je kinderen van 6 tot 14 jaar hebt (allleen jongens overigens) dat er grote niveauverschillen zijn. Gelukkig kwam er een tweede vrijwilliger bij en we hebben ons toen geconcentreerd op de basisvaardigheden want al gauw bleek dat een aantal niet kon lezen, niet kon schrijven (ook van 14) niet kon rekenen. Ik heb dus veel basisschoolmateriaal vertaald in het spaans waar ik veel ervaring en websites voor had via het urwayproject waar ik ook nog steeds dagelijks voor werk als er
electriciteit. is en een computer.Ze hadden daar ook net computers gekregen van een sponsor en ik heb met heen veel fijne motoriek oefeningen gedaan om ze te leren omgaan met een muis en toetsenbord, verder ben ik begonnen met word...=Naast deze meer schoolse dingen had ik veel aan het boekje =
energizer waar veel sociaal-communicatieve oefeningen in stonden die ik uiteraard moest vertalen maar die ik heb proberen te gebruiken om ze wat sociale en communicatieve vaardigheden bij te brengen...en er was gelukkig ook een gymleraar bij het project betrokken die via sportspelletjes iets probeerde te doen aan de agressie die in veel jongens zat..Zelf heb ik dagelijks met ze gevoetbald...Mens wat word je daar bont en blauw van..:-)Naast dit
werk was ik ook veel meer opvoedkundige dingen te doen zoals fruit leren eten, ander ontbijt krijgen, tanden poetsen, wachten tot je onder de douche
mag enzevoort en vooral veel individuele aandacht en knuffels en spelletjes
..Ik heb ze mens erger je niet geleerd, rummykub, waren ze gek van we hebben gepuzeeld...enz..Ik kon daar gelukkig ook veel dingen kopen zodat ik het gelijk kon gebruiken. Oaxaca is echt nog wel de eerste wereld.

Wouter wil je me even laten weten of je dit bericht naar de collega´s kan sturen en eventueel een nieuw e-mail adres waardonder je bereikbaar ben want je oude e-mailadres werkt niet meer!
Voor de andere lezers..skip dit maar even jullie hebben dit allemaal al gehoord,
isolde