Wouter 2

Beste oud-collega{s,
Na 6 weken werken in Oaxaca waar ik afscheid moest nemen van de jongens, wat best wel pijn doet als je zo intensief dagelijks met ze bezig bent. heb ik een tijdje afgekikt door te gaan reizen, Eerst een aantal dagen aan de kust om uit te rusten daarna via San Christobal naar Guatemala. Ik was daar begin jaren { 80 geweest en ook als reisleidster ben ik er geweest afgelopen juli maar het land gaat echt heel erg achteruit kwa veiligheid...Geweld is nu iets wat aan de orde van de dag is daar..verkrachtingen, berovingen en moorden op toeristen vaak gerelateerd aan de narco maffia die langzamerhand verschuift van Mexico naar Guatemala. Ik was eerst van plan als vrijwilligster daar ook te gaan werken maar ik voel me daar alleen niet meer veilig (en jullie moeten weten dat ik al heel veel gereisd heb alleen). Ik heb toen zitten twijfelen tussen Honduras en El Salvador maar heb gekozen voor El Salvador, een geweldige keuze bleek achteraf, vrijwel geen toeristen, hardwerkende bijna calvinistische mentaliteit, prachtige natuur en aardig mensen..Ook daar zijn veel vrijwilligersprojecten en ik ga zeker nog eens terug naar El Salvador want daar zie ik veel toekomst in. Je moet de foto{s en verhalen over El Salvador maar eens lezen.
Daarna ben ik doorgereis naar Nicaragua, wel een schok, wat een vreselijke armoede hier, ik kwam middenin de gemeenteraadverkiezingen en het daaraan gerelateerde geweld terecht. Er is hier een echte dictator aan de macht, geen vrije meningsuiting meer het land verarmd met de dag..Momenteel zijn bijvoorbeeld de straten hier in Granada al twee weken niet meer schoongemaakt, dus een broedplaats voor ziekten. De economische toestand ziet er hier als de politieke situatie niet verandert zeer slecht uit.
Ik werk hier in een heel interessant project en vanaf maandag in 2 projecten. Jullie moeten maar eens googelen naar internet: www.la-esperanza, granada
{s Ochtends begin ik te lopen naar het de school waar ik werk, geen w,s of schoon water via de achterbuurten van deze stad en haal dan 8 kinderen op en we lopen dan naar een cybercafe, in totaal loop ik dan in een hitte van zo{n 37 tot 40 graden een uur en dan beginnen met de lessen voor de eerste acht..We hebben drie groepen, dus 24 kinderen. Ik heb een curriculum geschreven (ja Karel had je vast niet verwacht) in het spaans met eind termen waar we aahn willen werken. Deze kinderen komen van het platteland en hebben een beurs van individuele personen gekregen om in de zomervakantie (dat is december en januari) voorbereid te worden op de middelbare school en ze wat assertiever te maken. Het is geweldig werk. We hebben momenteel drie niveaus in de groepen, diegenen die nog problemen met de fijne motoriek en de muis..Daar oefenen we veel mee. Het tweede niveau zijn de kinderen die al een beetje word onder de knie hebben (ik werk nu een maand met ze ), veel scholen hebben geen internet alleen word, excel en powerpoint. We leren ze schrijven in word, letters veranderen, plaatjes invoeren, titels maken, parragraven maken enzz. Met niveau 2 en drie zin we ook al bezig met het zoeken van in informatie op internet, we leren ze wikipedia en de manier hoe je gegevens moet opslaan op de computer. Ik heb daarbij wel een groot klaasprobleem, misschien heb je daarbij een idee, ik heb computers met floppies, met cd{s en usb{s cd:r-w...Eigenlijk zijn alle computers anders maar al mijn willen graag iets om op te slaan hebben om aan hun ouders of hun omgeving op het platteland te laten zien..Ik wil ze dit aan het einde van dit project zelf cadeau geven maar ikvraag me af wat is wijs...Wat moet ik kopen waar je op de meeste computers aan de slag kan? Je moet je wel voorstellen alles hier is zoals bij ons 50 jaar geleden!
Dus Karel als je me kunt adviseren graag. Anyway ik werk nu samen met een etnograaf uit Massachutesses aan viedoletters van straatkinderen, gisteravond zijn we video{s gaan opnemen en vanmiddag de jongens leren hoe je ze op youtube kan zetten of flicker...Er is hier heel veel straatcultuur wat uitstekend geschikt is om videoletters mee te maken. Terug in Nederland zou ik daar graag een projectvoorstel willen schrijven gericht op het laten zien van de straatcultuur hier in Granada, wat een heel ander beeld is wat de meest toeristen kennen. Bovendien help ik een beetje mee met oral history door de achtergronden van de mensen te ondervragen van de straatcultuur...Erg interessant.
Verder werk ik in de middag na 3 uur werken met de computer met 50 andere kinderen die hun examen niet gehaald hebben voor bijvoorbeeld, geschiedenis, biologie (zijn ze hier echt gek els, we willen nog iets doen met seksuele voorlichting, ik heb al materialen in het spaans maar ben er nog niet uit hoe het aan te pakken )spaans, engels, wiskunde (echt een ramp hier bij kinderen)en natuurwetenschappen. Dat is een hele klus want je hebt vrijwel geen materialen behalve zoekende op de computer elke dag, er zijn geen boeken, alleen schriften en pennen en ze moet eind januari wel examen doen om over te gaan. Pedagogisch gezien kan er veel verbeterd worden in dit project kwa samenwerking van de office met de scholen, dat loopt niet goed waardoor structuur ontbreekt ( een bekend fenomeen niet:-)Ik heb al meerdere vrijwilligers geintervieuwd wat de grootste prolemen zijn en ook daarvoor wil ik een projectvoorstel schrijven en dan sturen naar??????
Nu jullie horen het wel het leven bevalt met hier prima ondanks de soms erg zware en deprimerende omstandigheden. Ik ben benieuwd hier het jullie alleen in Nederland vergaat, dat lijkt inmiddels al zo ver weg:-)

GROETJES AAN IEDEREEN EN JULLIE MATERIALEN WORDEN GOED GEBRUIKT, NU BEN IK ONDERANDERE BEZIG MET HET POEZIEBOEKJE VAN nICARAGUAANSE VROUWEN!!!
iSOLDE