Op weg naar Suriname

Beste allemaal,
Gisteravond kwam ik vroeg in de avond aan maar had rammelende honger maar ja eten vergeet dat maar in een gated community, dichtbijzijnde supermarkt is een half uur weg met de auto wel te verstaan...zij moesten nog naar de supermarkt en hebben dus een sicpack genomen...echter ik had geen opener dus ben ik gisteren maar om 19.00 uur gaan slapen:-)
Vanochtend heel vroeg heb ik mijn omgeving cverkend, veel zwarte arbeiders die allerhande tuin-en wegwerkzaamheden verrichten en veel witte mensen waarbij andy en arlene waar ik woon een uitzondering vormen.Ik ben uit de gate naar de hoofdweg gelopen, s'ochtend om 07.00 uur nog te doen vanwege de hitte...en daar was een soort shackle waar ik water kon kopen hoera...
Daarna heb ik geprobeerd te skypen en urway maar beiden werkten niet dus ontbeten, geweldig:-)!!!, daarna zouden ze me naar downcity brengen naar de ambassade..Ik voelde me wel bezwaard want voor hen was het een hele tocht in de file...we waren meer dan een uur onderweg en ze hebben het echt druk. Aangekomen bij de ambassade dacht ik nou effe papieren invullen, stempelen en op weg maar nee...dat is et gemakkelijk gedacht....na ongeveer een uur wachten werd mij medegedeeld dat er eerst overle zou plaatsvinden met Nederland en dat ze me morgen zouden terugbellen....maarrrr zei ik, ik ben de hele weg hierheen gekomen, ander vliegticket gekocht en moet ik dan nog een keer naar de stad (die echt, schrik niet, een beetje eng is zeker als je al je documenten bij je moet hebben voro de ambassade inclusief geld, passen enzzz. Maar nee, een stoicijnse blik....
Oke, ik dus bellen naar Arlene en Andy, over de afloop(ik heb notabene mijn eigen mobiel gekregen voor de veiligheid)...en oen maar effe een kop koffie tegenover de ambassade om bij te komen van de schrik...
Vervolgens ben ik door de hitte naar downtown gelopen, taxi's durfde ik niet et nemen en anyway het verkeer stond vast.
Daar heb ik me lamgezocht naar een internetcafe om te skypen....gevonden en vervolgens 4 computers inclusief headphones langsgeweest tot ik eindelijk miek aan de lijn had(in de tussentijd had ik ieders stem gehoord, ronald, moeder, marjabn was online, tante greeth en oom frits warenm foto's aan het uitzoeken enzz.) maar niemand kon mijn horen behalve miek(gerda jouw telefoon werkt helemaal niet meer, zowel in Panama gaat hij niet over alsook niet in Trinidad)...Miek heeft gelukkig mijn broer gebeld die ik nu ook een heel uitgebreidde mail gestuurd heb van alle stappen op weg naar Suriname en wat ik van hem vraag om te doen....Hopelijk kan hij als jurist iets bereiken.
In het volgende verslag mijn wedrwaardigheden in Port Of Spain...
Isolde